Kennel Historie
In oktober 2006 hebben wij de prachtige kennelnaam OF THE HUNTERS PRIDE overgedragen gekregen, een naam die menig Jack Russell liefhebber meer dan bekend in de oren moet klinken. Jarenlang (geregistreerd sinds 1993) behoorde deze naam namelijk toe aan Jolanda de Jong-Ehlhardt. Zij heeft een groot aandeel gehad in het feit dat er nu prachtige Jack Russells in ons land rondlopen. Wij zijn dan ook bijzonder trots dat zij zoveel vertrouwen in ons heeft dat haar kennelnaam verder mag bestaan bij ons! Dit is een kennelnaam met een hele historie en om meer te weten te komen over deze kennelnaam en de passie voor Jack Russells van Jolanda, welke "vonk" later dus ook op ons is overgeslagen, raden wij u aan het onderstaande te lezen.
Dank je wel Jolanda voor je steun en het vertrouwen in ons! En aan Raoul (Kennel van Gforce Nellestein) voor al je hulp en vertrouwen!
De kennel historie van Jolanda de Jong-Ehlhardt (boven aan deze pagina op de foto samen met Antal Maximus of the Hunters Pride) oprichtster van de kennel Of the Hunters Pride:
Dank je wel Jolanda voor je steun en het vertrouwen in ons! En aan Raoul (Kennel van Gforce Nellestein) voor al je hulp en vertrouwen!
De kennel historie van Jolanda de Jong-Ehlhardt (boven aan deze pagina op de foto samen met Antal Maximus of the Hunters Pride) oprichtster van de kennel Of the Hunters Pride:
Jacky
Onze kennel is 'geboren' uit liefde en passie voor de ECHTE Jack Russell terrier.
In 1990 wilde ik graag een kleine hond die qua karakter niet onderdeed voor het ras (Doberman Pincher) wat ik daarvoor meer dan 7 jaar heb gehad. Ik wilde een gehoorzame en attente hond die ik mee kon nemen tijdens mijn werk. Ik werkte toen in de buitendienst bij een lease-maatschappij en mijn baas had geen bezwaar tegen een kleine hond in de auto.
Ik kende via een aantal paarden vrienden de Jack Russell die daar in de stallen en op concoursen rond liep. Ik viel als een blok voor het karakter, maar vond het 'typetje' niet altijd even 'aantrekkelijk'. Ik zocht, misschien wel eigenwijs, naar een Jack die niet zulke kromme beentjes had, en wat meer in 'verhouding'. Door de jarenlange ervaring met paarden en daarna met de prachtige Doberman kon ik mij niet voorstellen dat dat 'lelijke' nu juist het aantrekkelijke van een Jack Russell zou moeten zijn.
Ik bezocht een fokker en zag daar een pupteefje samen met haar moeder. Deze honden hadden veel rechtere poten en hun lichamen leken veel meer in balans. Het was een nest met 8 puppen! En ik had al snel besloten welke teef ik wilde hebben. Onze Jacky was een lieve, gehoorzame hond. Ze haalde met gemak haar puppy examen en andere tests. Ze was rustig in de auto en kon altijd los mee lopen. Mijn klanten waren teleurgesteld als ik haar een keertje niet mee naar binnen nam maar in de auto lieer mother. These dogs had much straighter legs and their bodies seemed more in balance. This was a litter of 8! puppies! And I made a quick decision what bitch I wanted to have. Our Jacky was a very sweet and well behaved dog. She easily passed her puppy exam and other courses. She was very calm in the car and could walk around freely and all my customers where disappointed if I didn't bring her in, but left her waiting in the car.
Een aantal jaren later wilde ik toch graag eens een nestje fokken en omdat ik inmiddels met werken was gestopt heb ik Jacky eind 1993 laten dekken. Ze kreeg een nestje van 6 pups en we hielden de kleinste en lichtste pup (ook een teefje). Deze kleine pup ontwikkelde zich tot een behoorlijke Parson van bijna 34 cm. DAT was niet de bedoeling!!?? Ik wilde een Jack Russell, geen Parson. Toen wij Jacky pas hadden ben ik lid geworden van de rasvereniging, de (toemalige) J.R.T.C.N., en na Jacky meerdere keren op een keuring te hebben uitgebracht, en zij gekwalificeerd was als goede Jack Russell, hadden wij ook zorgvuldig de reu uitgezocht via de dekreuen lijst van de rasvereniging, ik was dus zeeeeer verbaasd een Parson te hebben gefokt en GEEN Jack Russell.
Daar heb ik mij toen eerst in verdiept, en langzaam werd duidelijk dat de Nederlandse populatie nou eenmaal niet zo 'bedrijfszeker' was.
Toen begin 1993 de rasvereniging de Jack Russell met goedkeuring van de Raad van Beheer ging keuren conform de Australische rasstandaard, wilde ik hier alles over weten. Helaas was de informatie van de rasvereniging vrij sumier en bleef het bij de exterieur kenmerken van deze (Australische) Jack Russell op papier.
Bijna 2 jaar later nog maar eens een nestje gefokt, nu met een totaal andere reu. 7 puppies werden toen geboren, waarvan 1 Parson. Gelukkig zag ik nu hoe zo'n Parson pup zich ontwikkeld, en daarom niet weer de 'fout' gemaakt er eentje te houden. Nu bijna 3 jaar verder had ik nog steeds 1 Jack Russell, en 1 Parson en was ik nog steeds geen stap verder gekomen.
Eind 1995 vertelde mijn hondentrimster (Veronica Verdoold, trimsalon Danewie) dat ze op bezoek was geweest bij haar vriendin in Australie, en dat zij daar zulke mooie Jack Russells had zien lopen (??!!!!!). Ik viel van mijn stoel van verbazing. Ze toonde mij diverse Australische hondenbladen en ik zag foto's van prachtige Jacks.
Ik wist toen meteen dat ik een Jack Russell uit Australie wilde, en nam al haar hondenbladen mee naar huis. Van internet had ik nog nooit gehoord, volgens mij bestond het toen nog niet eens, en dus ging er een stapel brieven op de post richting Australie. Spanning alom, iedere dag de post afwachten, zou er een reactie komen. Fax hadden we wel, en nog geen week later ratelde 's nachts de fax. De volgende morgen las ik dat mijn brief bij diverse fokkers was aangekomen die allen lid waren van de Australische rasvereniging, en dat mijn brief daar ook op de maandelijkse clubvergadering was besproken.
De Australische rasvereniging was niet op de hoogte van het feit dat Nederland ook de Australische rasstandaard hanteerde voor de Jack Russells. In de daarop volgende week kreeg ik verschrikkelijk veel leuke brieven en reacties per fax terug. Een sprong er meteen uit: Die eerste fax.
Niet om de inhoud, die was eingelijk teleurstellend. Deze fokker schreef dat hij geen jonge reu of teef had, maar verwees mij naar Mrs. Rita Francis-Little. Zij was de voorzitter van de rasvereniging en zij bezat een fantastisch mooie reu, Malung Orinoco. Ik moest haar maar eens bellen of schrijven, zij zou wel meer weten.
Dit was toevallig, want ook mijn hondentrimster (Veronica Verdoold van trimsalon Danewie) had de naam van deze reu genoemd. De nakommelingen die zij van hem had gezien waren prachtig. Maar de fax zelf was op briefpapier met kennelnaam en foto. Deze foto trok direkt mijn aandacht. Door de kwaliteit van de fax was hij vrij onduidelijk, maar de contouren lieten een prachtige Jack Russell zien. Ik informeerde naar deze foto en kreeg te horen dat dit Aust. CH. Rojen Maximus was.
Op mijn vraag of hij misschien te koop was kreeg ik te horen dat dat zo was, maar dat ik toch gevraagd had om een jonge reu, deze was 'al' bijna 6 jaar. Ik vroeg toch nog meer informatie, en tot mijn verbazing bleek deze reu ook nog eens een zoon van Malung Orinoco te zijn.
Dit was zoveel toeval, deze hond moest gewoon voor mij bestemd zijn geweest!!!!
Drie maanden later stond ik met de zenuwen gierend door mijn keel op Schiphol, en zag daar voor het eerst 'MIJN AUSTRALIER'. Max was absoluut niet onder de indruk van de reis (meer dan 2 dagen!!!!), en vond de aandacht wel leuk. Bij ons thuis was hij ook meteen vrij en vrolijk, en zo is hij tot op de dag dat hij stierf geweest (8-11-2005).
Mijn eerste nest van Max en Jacky gaf 7 puppies, 4 teven en 3 reuen. Gelukkig, deze keer allemaal Jack Russells!!!! Een teefje mocht blijven: Lizzy's Mad Max of the Hunters Pride. Diverse puppen van dit nest zijn reeds op clubshows geweest, allen met een uitstekend resultaat.
Het beste 'bewijs' dat ik ruim 4 jaar daarvoor een goede keus heb gemaakt is wel het feit dat Lizzy's Mad Max of the Hunters pride in 1999 op de Winner tentoonstelling in Amsterdam Beste van het Ras werd en daarmee de titel Winster 1999 kreeg.
De Beste reu was overigens ook een nakommeling van Maximus (uit een 'onbekende' teef), waardoor ik extra trots op deze resultaten ben. Tevens is daar in december 2003 het hoogst behaalde resultaat tot nu toe uit voort gekomen, de dochter van Max, Mistral Force of the Hunters Pride mag zich de eerste officiele NEDERLANDS en INTERNATIONAAL KAMPIOEN noemen!! --- Jolanda de Jong-Ehlhardt
Na jaren lange inzet van Jolanda voor het ras Jack Russell heeft zij, na de dood van de stammoeder van de kennel Jacky en haar reu Maximus besloten dat het tijd was om zich te gaan concentreren op haar andere grote liefde, de paarden. Nu heeft ze al geruime tijd een goed lopende ruiterwinkel Pegasus-Ruitersport en wij -Sandor & Ineke- zijn onzettend trots dat wij de kennelnaam vanaf hier mogen overnemen!
Berichtje van Jolanda aan ons: 20-10-06 10:44:54
Lieve Ineke en Sandor, Ik hoop dat jullie net zoveel plezier en liefde aan dit mooie ras beleven als ik jaren heb gedaan. Laat de naam 'Of the Hunters Pride' jullie leiden om dat wat er mee bedoeld wordt niet uit het oog te verliezen; Een werkende Jack Russell met een subliem karakter en een prachtig exterieur!
Het begin is al gemaakt....!!
In 1990 wilde ik graag een kleine hond die qua karakter niet onderdeed voor het ras (Doberman Pincher) wat ik daarvoor meer dan 7 jaar heb gehad. Ik wilde een gehoorzame en attente hond die ik mee kon nemen tijdens mijn werk. Ik werkte toen in de buitendienst bij een lease-maatschappij en mijn baas had geen bezwaar tegen een kleine hond in de auto.
Ik kende via een aantal paarden vrienden de Jack Russell die daar in de stallen en op concoursen rond liep. Ik viel als een blok voor het karakter, maar vond het 'typetje' niet altijd even 'aantrekkelijk'. Ik zocht, misschien wel eigenwijs, naar een Jack die niet zulke kromme beentjes had, en wat meer in 'verhouding'. Door de jarenlange ervaring met paarden en daarna met de prachtige Doberman kon ik mij niet voorstellen dat dat 'lelijke' nu juist het aantrekkelijke van een Jack Russell zou moeten zijn.
Ik bezocht een fokker en zag daar een pupteefje samen met haar moeder. Deze honden hadden veel rechtere poten en hun lichamen leken veel meer in balans. Het was een nest met 8 puppen! En ik had al snel besloten welke teef ik wilde hebben. Onze Jacky was een lieve, gehoorzame hond. Ze haalde met gemak haar puppy examen en andere tests. Ze was rustig in de auto en kon altijd los mee lopen. Mijn klanten waren teleurgesteld als ik haar een keertje niet mee naar binnen nam maar in de auto lieer mother. These dogs had much straighter legs and their bodies seemed more in balance. This was a litter of 8! puppies! And I made a quick decision what bitch I wanted to have. Our Jacky was a very sweet and well behaved dog. She easily passed her puppy exam and other courses. She was very calm in the car and could walk around freely and all my customers where disappointed if I didn't bring her in, but left her waiting in the car.
Een aantal jaren later wilde ik toch graag eens een nestje fokken en omdat ik inmiddels met werken was gestopt heb ik Jacky eind 1993 laten dekken. Ze kreeg een nestje van 6 pups en we hielden de kleinste en lichtste pup (ook een teefje). Deze kleine pup ontwikkelde zich tot een behoorlijke Parson van bijna 34 cm. DAT was niet de bedoeling!!?? Ik wilde een Jack Russell, geen Parson. Toen wij Jacky pas hadden ben ik lid geworden van de rasvereniging, de (toemalige) J.R.T.C.N., en na Jacky meerdere keren op een keuring te hebben uitgebracht, en zij gekwalificeerd was als goede Jack Russell, hadden wij ook zorgvuldig de reu uitgezocht via de dekreuen lijst van de rasvereniging, ik was dus zeeeeer verbaasd een Parson te hebben gefokt en GEEN Jack Russell.
Daar heb ik mij toen eerst in verdiept, en langzaam werd duidelijk dat de Nederlandse populatie nou eenmaal niet zo 'bedrijfszeker' was.
Toen begin 1993 de rasvereniging de Jack Russell met goedkeuring van de Raad van Beheer ging keuren conform de Australische rasstandaard, wilde ik hier alles over weten. Helaas was de informatie van de rasvereniging vrij sumier en bleef het bij de exterieur kenmerken van deze (Australische) Jack Russell op papier.
Bijna 2 jaar later nog maar eens een nestje gefokt, nu met een totaal andere reu. 7 puppies werden toen geboren, waarvan 1 Parson. Gelukkig zag ik nu hoe zo'n Parson pup zich ontwikkeld, en daarom niet weer de 'fout' gemaakt er eentje te houden. Nu bijna 3 jaar verder had ik nog steeds 1 Jack Russell, en 1 Parson en was ik nog steeds geen stap verder gekomen.
Eind 1995 vertelde mijn hondentrimster (Veronica Verdoold, trimsalon Danewie) dat ze op bezoek was geweest bij haar vriendin in Australie, en dat zij daar zulke mooie Jack Russells had zien lopen (??!!!!!). Ik viel van mijn stoel van verbazing. Ze toonde mij diverse Australische hondenbladen en ik zag foto's van prachtige Jacks.
Ik wist toen meteen dat ik een Jack Russell uit Australie wilde, en nam al haar hondenbladen mee naar huis. Van internet had ik nog nooit gehoord, volgens mij bestond het toen nog niet eens, en dus ging er een stapel brieven op de post richting Australie. Spanning alom, iedere dag de post afwachten, zou er een reactie komen. Fax hadden we wel, en nog geen week later ratelde 's nachts de fax. De volgende morgen las ik dat mijn brief bij diverse fokkers was aangekomen die allen lid waren van de Australische rasvereniging, en dat mijn brief daar ook op de maandelijkse clubvergadering was besproken.
De Australische rasvereniging was niet op de hoogte van het feit dat Nederland ook de Australische rasstandaard hanteerde voor de Jack Russells. In de daarop volgende week kreeg ik verschrikkelijk veel leuke brieven en reacties per fax terug. Een sprong er meteen uit: Die eerste fax.
Niet om de inhoud, die was eingelijk teleurstellend. Deze fokker schreef dat hij geen jonge reu of teef had, maar verwees mij naar Mrs. Rita Francis-Little. Zij was de voorzitter van de rasvereniging en zij bezat een fantastisch mooie reu, Malung Orinoco. Ik moest haar maar eens bellen of schrijven, zij zou wel meer weten.
Dit was toevallig, want ook mijn hondentrimster (Veronica Verdoold van trimsalon Danewie) had de naam van deze reu genoemd. De nakommelingen die zij van hem had gezien waren prachtig. Maar de fax zelf was op briefpapier met kennelnaam en foto. Deze foto trok direkt mijn aandacht. Door de kwaliteit van de fax was hij vrij onduidelijk, maar de contouren lieten een prachtige Jack Russell zien. Ik informeerde naar deze foto en kreeg te horen dat dit Aust. CH. Rojen Maximus was.
Op mijn vraag of hij misschien te koop was kreeg ik te horen dat dat zo was, maar dat ik toch gevraagd had om een jonge reu, deze was 'al' bijna 6 jaar. Ik vroeg toch nog meer informatie, en tot mijn verbazing bleek deze reu ook nog eens een zoon van Malung Orinoco te zijn.
Dit was zoveel toeval, deze hond moest gewoon voor mij bestemd zijn geweest!!!!
Drie maanden later stond ik met de zenuwen gierend door mijn keel op Schiphol, en zag daar voor het eerst 'MIJN AUSTRALIER'. Max was absoluut niet onder de indruk van de reis (meer dan 2 dagen!!!!), en vond de aandacht wel leuk. Bij ons thuis was hij ook meteen vrij en vrolijk, en zo is hij tot op de dag dat hij stierf geweest (8-11-2005).
Mijn eerste nest van Max en Jacky gaf 7 puppies, 4 teven en 3 reuen. Gelukkig, deze keer allemaal Jack Russells!!!! Een teefje mocht blijven: Lizzy's Mad Max of the Hunters Pride. Diverse puppen van dit nest zijn reeds op clubshows geweest, allen met een uitstekend resultaat.
Het beste 'bewijs' dat ik ruim 4 jaar daarvoor een goede keus heb gemaakt is wel het feit dat Lizzy's Mad Max of the Hunters pride in 1999 op de Winner tentoonstelling in Amsterdam Beste van het Ras werd en daarmee de titel Winster 1999 kreeg.
De Beste reu was overigens ook een nakommeling van Maximus (uit een 'onbekende' teef), waardoor ik extra trots op deze resultaten ben. Tevens is daar in december 2003 het hoogst behaalde resultaat tot nu toe uit voort gekomen, de dochter van Max, Mistral Force of the Hunters Pride mag zich de eerste officiele NEDERLANDS en INTERNATIONAAL KAMPIOEN noemen!! --- Jolanda de Jong-Ehlhardt
Na jaren lange inzet van Jolanda voor het ras Jack Russell heeft zij, na de dood van de stammoeder van de kennel Jacky en haar reu Maximus besloten dat het tijd was om zich te gaan concentreren op haar andere grote liefde, de paarden. Nu heeft ze al geruime tijd een goed lopende ruiterwinkel Pegasus-Ruitersport en wij -Sandor & Ineke- zijn onzettend trots dat wij de kennelnaam vanaf hier mogen overnemen!
Berichtje van Jolanda aan ons: 20-10-06 10:44:54
Lieve Ineke en Sandor, Ik hoop dat jullie net zoveel plezier en liefde aan dit mooie ras beleven als ik jaren heb gedaan. Laat de naam 'Of the Hunters Pride' jullie leiden om dat wat er mee bedoeld wordt niet uit het oog te verliezen; Een werkende Jack Russell met een subliem karakter en een prachtig exterieur!
Het begin is al gemaakt....!!
Kennel History
As of October 2006 we are proud owners of the Kennelname OF THE HUNTERS PRIDE. Many Jack Russell lovers will recognize this kennelname immediately. For many years (founded in 1993) this name belonged to Jolanda de Jong-Ehlhardt, she played an important role in making it possible that many beautiful Jack Russell Terriers are living in The Netherlands today (and Europe) by importing the first Australian Jack Russells.
We are extremely proud that she trust us so much that she is willing to give us that special kennelname. To learn more about the history of this beautiful kennelname we suggest you read further on this page.
Thank you very much Jolanda for your trust and believing in us! And to Raoul (Kennel van Gforce Nellestein) for all your help.
This is the kennel history of Jolanda de Jong-Ehlhardt founder of kennel Of the Hunters Pride (on the left in the picture with Antal Maximus of the Hunters Pride):
Our kennel is "born" out of love and passion of the REAL Jack Russell Terrier.
In 1990 I decided I wanted to have a smaller dog, but one with a "big" character, like a Doberman Pincher, a breed I had owned more than seven years at that time. I wanted a well behaved and alert dog, one I could bring to my work. Back than I worked for a car-lease-company external duty. And my boss did not have problem with me bringing a small dog along with me in my car.
Trough several "horse-friends" I knew the Jack Russell "type" that ran around the stables. I fell in love with their character, but I didn't really like this "type" of Jack Russell. I was looking for -perhaps a bit stubborn- a Jack without curved legs and and with a body that is more in "balance". Because of years of experience with horses and with the beautiful Doberman, I just could not believe that this "ugly type" was supposed to be the very attractive Jack Russell Terrier.
I visited a breeder and I saw a puppy bitch there together with her mother. These dogs had much straighter legs and their bodies seemed more in balance. This was a litter of 8! puppies! And I made a quick decision what bitch I wanted to have. Our Jacky was a very sweet and well behaved dog. She easily passed her puppy exam and other courses. She was very calm in the car and could walk around freely and all my customers where disappointed if I didn't bring her in, but left her waiting in the car.
Several years later I decided to breed, because I had more time for it since I had quit my job. By the end of 1993 I mated Jacky. She gave birth to 6 pups and we kept the lightest and smallest pup. This pup turned out to be a Parson almost 34 cm!! THIS was not what I was looking for. I wanted a Jack Russell not a Parson. I joined the then called J.R.T.C.N., (Jack Russell Terrier Club the Netherlands) when we first got Jacky, and after taking Jacky to several shows, she qualified as a good Jack Russell. We carefully picked a stud dog from the stud dog list from the JRNclub, so I was VERY surprised to have bred a Parson instead of a Jack!
I decided to study more about the Jack Russell, and slowly it I realized that the Jack Russell in the Netherlands wasn't very trustworthy. When in 1993 the JRclub, with approval of the Dutch Kennel club, adapted the Australian breed standard, I wanted to know everything about that. Unfortunately the JRclub was not able to give me much information other than some exterior marks of this (Australian) Jack Russell Terrier.
Almost 2 years later my Jacky had another litter. This time I used a totally different stud dog. 7 puppies were born, one of them a Parson. Fortunately I now saw how a Parson pup grows up. And I didn't make the same mistake by keeping another Parson. There I was 3 years later, 1 Jack and 1 Parson, there was no progress.
By the end of 1995 while visiting my dog groomer, she told me that her friend in Australia saw such a beautiful Jack Russells over there. I was totally amazed when I heard this and she showed me dog magazines with pictures of beautiful Jacks.
I than knew right away I wanted to have a Jack from Australia and I took all her magazines home. Internet was not invented yet, so I sent a whole bunch of letters to Australia. I was very excited, so I waited for the mailman every day to see if there was some reaction. We did have a fax machine back then and not even a week later I heard the fax machine in the middle of the night. The next morning I read that my letter reached several breeders who were all members of the Australian JRclub. And my letter was discussed at their monthly clubmeeting. The Australian club did not know yet that the The Netherlands adapted their JRstandard. And in the weeks thereafter I received many nice letters and faxes. One immediately catches my eye. It was the first fax. Not because of it's content, because that was rather disappointing. This breeder wrote that he did not have any young male of female, but he sent me to Mrs. Rita Francis-Little. She was the president of the Australian JRclub and she owned a beautiful dog named Malung Orinoco. He told me to call or write her, she would be able to help me..
This happened to be the same dog my dog groomer (Veronica Verdoold - Danewie) mentioned. She had seen his offspring and they were beautiful! The fax was sent on writing paper with a kennel name and a picture. The picture grabbed my attention. Because of the quality of the fax the picture was rather indistinct, but the contours showed a beautiful Jack Russell. I asked more information about this picture and was told this was Aust. CH. Rojen Maximus. When I asked if he would be for sale, the answer was yes but I asked for a young dog was their response. And this dog was almost 6 years old. Nevertheless I asked more information and this dog happened to be a son of Malung Orinoco! This was too much to be a coincidence, this dog was predestined to live with us!!!!
Three months later I stood there waiting at Schiphol Airport, being very nervous, and there I saw MY AUSSIE for the first time: Max. Max really wasn't impressed with his journey (more than 2 days!!). He kind of liked all the attention. And when he arrived at our house he felt happy and act freely. He stayed this way until he passed away November 8 2005.
My first litter from Max and Jacky gave me 7 puppies, 4 bitches and 3 males. Luckily all of them Jack Russells this time!!! One bitch came to live with us; Lizzy's Mad Max of the Hunters Pride. Several puppies from this litter went to dog show, with excellent results.
Proof of the fact that I made the right choice 4 years prior came in 1999. Lizzy's Mad Max of the Hunters Pride won the 1999 Winner show in Amsterdam.The best male also happened to be an offspring from Maximus. Reason why I was extra proud with these results. In 2003 Max's daughter Mistral Force of the Hunters Pride became the first DUTCH CHAMPION and INTERNATIONAL CHAMPION in the Netherlands!! ----------- Jolanda de Jong-Ehlhardt
After years of dedication to the breed Jack Russell Terrier and after the dead of the mother dog of her Kennel Jacky and her dog Maximus, Jolanda decided it was time to move on to her other passion: horses. She now owns a very successful ridershop Pegasus-Ruitersport and we -Sandor & Ineke- are very proud to be given the chance to take the kennel over from here!
Message to us from Jolanda: 20-10-06 10:44:54
Dear Ineke and Sandor, I hope you enjoy and love this beautiful breed as much as I have for many years. Let the name 'Of the Hunters Pride' guide you not to loose touch with what it means; A working Jack Russell with a sublime character and a magnificent appearance. It has already begun....!!
As of October 2006 we are proud owners of the Kennelname OF THE HUNTERS PRIDE. Many Jack Russell lovers will recognize this kennelname immediately. For many years (founded in 1993) this name belonged to Jolanda de Jong-Ehlhardt, she played an important role in making it possible that many beautiful Jack Russell Terriers are living in The Netherlands today (and Europe) by importing the first Australian Jack Russells.
We are extremely proud that she trust us so much that she is willing to give us that special kennelname. To learn more about the history of this beautiful kennelname we suggest you read further on this page.
Thank you very much Jolanda for your trust and believing in us! And to Raoul (Kennel van Gforce Nellestein) for all your help.
This is the kennel history of Jolanda de Jong-Ehlhardt founder of kennel Of the Hunters Pride (on the left in the picture with Antal Maximus of the Hunters Pride):
Our kennel is "born" out of love and passion of the REAL Jack Russell Terrier.
In 1990 I decided I wanted to have a smaller dog, but one with a "big" character, like a Doberman Pincher, a breed I had owned more than seven years at that time. I wanted a well behaved and alert dog, one I could bring to my work. Back than I worked for a car-lease-company external duty. And my boss did not have problem with me bringing a small dog along with me in my car.
Trough several "horse-friends" I knew the Jack Russell "type" that ran around the stables. I fell in love with their character, but I didn't really like this "type" of Jack Russell. I was looking for -perhaps a bit stubborn- a Jack without curved legs and and with a body that is more in "balance". Because of years of experience with horses and with the beautiful Doberman, I just could not believe that this "ugly type" was supposed to be the very attractive Jack Russell Terrier.
I visited a breeder and I saw a puppy bitch there together with her mother. These dogs had much straighter legs and their bodies seemed more in balance. This was a litter of 8! puppies! And I made a quick decision what bitch I wanted to have. Our Jacky was a very sweet and well behaved dog. She easily passed her puppy exam and other courses. She was very calm in the car and could walk around freely and all my customers where disappointed if I didn't bring her in, but left her waiting in the car.
Several years later I decided to breed, because I had more time for it since I had quit my job. By the end of 1993 I mated Jacky. She gave birth to 6 pups and we kept the lightest and smallest pup. This pup turned out to be a Parson almost 34 cm!! THIS was not what I was looking for. I wanted a Jack Russell not a Parson. I joined the then called J.R.T.C.N., (Jack Russell Terrier Club the Netherlands) when we first got Jacky, and after taking Jacky to several shows, she qualified as a good Jack Russell. We carefully picked a stud dog from the stud dog list from the JRNclub, so I was VERY surprised to have bred a Parson instead of a Jack!
I decided to study more about the Jack Russell, and slowly it I realized that the Jack Russell in the Netherlands wasn't very trustworthy. When in 1993 the JRclub, with approval of the Dutch Kennel club, adapted the Australian breed standard, I wanted to know everything about that. Unfortunately the JRclub was not able to give me much information other than some exterior marks of this (Australian) Jack Russell Terrier.
Almost 2 years later my Jacky had another litter. This time I used a totally different stud dog. 7 puppies were born, one of them a Parson. Fortunately I now saw how a Parson pup grows up. And I didn't make the same mistake by keeping another Parson. There I was 3 years later, 1 Jack and 1 Parson, there was no progress.
By the end of 1995 while visiting my dog groomer, she told me that her friend in Australia saw such a beautiful Jack Russells over there. I was totally amazed when I heard this and she showed me dog magazines with pictures of beautiful Jacks.
I than knew right away I wanted to have a Jack from Australia and I took all her magazines home. Internet was not invented yet, so I sent a whole bunch of letters to Australia. I was very excited, so I waited for the mailman every day to see if there was some reaction. We did have a fax machine back then and not even a week later I heard the fax machine in the middle of the night. The next morning I read that my letter reached several breeders who were all members of the Australian JRclub. And my letter was discussed at their monthly clubmeeting. The Australian club did not know yet that the The Netherlands adapted their JRstandard. And in the weeks thereafter I received many nice letters and faxes. One immediately catches my eye. It was the first fax. Not because of it's content, because that was rather disappointing. This breeder wrote that he did not have any young male of female, but he sent me to Mrs. Rita Francis-Little. She was the president of the Australian JRclub and she owned a beautiful dog named Malung Orinoco. He told me to call or write her, she would be able to help me..
This happened to be the same dog my dog groomer (Veronica Verdoold - Danewie) mentioned. She had seen his offspring and they were beautiful! The fax was sent on writing paper with a kennel name and a picture. The picture grabbed my attention. Because of the quality of the fax the picture was rather indistinct, but the contours showed a beautiful Jack Russell. I asked more information about this picture and was told this was Aust. CH. Rojen Maximus. When I asked if he would be for sale, the answer was yes but I asked for a young dog was their response. And this dog was almost 6 years old. Nevertheless I asked more information and this dog happened to be a son of Malung Orinoco! This was too much to be a coincidence, this dog was predestined to live with us!!!!
Three months later I stood there waiting at Schiphol Airport, being very nervous, and there I saw MY AUSSIE for the first time: Max. Max really wasn't impressed with his journey (more than 2 days!!). He kind of liked all the attention. And when he arrived at our house he felt happy and act freely. He stayed this way until he passed away November 8 2005.
My first litter from Max and Jacky gave me 7 puppies, 4 bitches and 3 males. Luckily all of them Jack Russells this time!!! One bitch came to live with us; Lizzy's Mad Max of the Hunters Pride. Several puppies from this litter went to dog show, with excellent results.
Proof of the fact that I made the right choice 4 years prior came in 1999. Lizzy's Mad Max of the Hunters Pride won the 1999 Winner show in Amsterdam.The best male also happened to be an offspring from Maximus. Reason why I was extra proud with these results. In 2003 Max's daughter Mistral Force of the Hunters Pride became the first DUTCH CHAMPION and INTERNATIONAL CHAMPION in the Netherlands!! ----------- Jolanda de Jong-Ehlhardt
After years of dedication to the breed Jack Russell Terrier and after the dead of the mother dog of her Kennel Jacky and her dog Maximus, Jolanda decided it was time to move on to her other passion: horses. She now owns a very successful ridershop Pegasus-Ruitersport and we -Sandor & Ineke- are very proud to be given the chance to take the kennel over from here!
Message to us from Jolanda: 20-10-06 10:44:54
Dear Ineke and Sandor, I hope you enjoy and love this beautiful breed as much as I have for many years. Let the name 'Of the Hunters Pride' guide you not to loose touch with what it means; A working Jack Russell with a sublime character and a magnificent appearance. It has already begun....!!
