Puppies 2016
M nest/litter

Op 17 februari werd onze Mister Vin Scot of the Hunters Pride geboren. Een dag die normaal gesproken een fijne dag hoort te zijn, Maar dit keer verliep het helaas heel anders dan gehoopt en verwacht. ​Aangezien de bevalling niet opgang kwam hebben we in overleg met de dierenarts besloten over te gaan tot een keizersnede en toen gebeurde er iets waarvan je hoopt het nooit mee hoeven maken. Onze ogenschijnlijk kerngezonde Finna gleed zo onder onze ogen weg. De dierenarts kon haar niet meer terug halen. Kleine Scot had het heel moeilijk toen hij er uit kwam maar na veel hulp kwam hij toch goed bij. Maar onze Finna waren we kwijt. Werkelijk een tragische dag. En dan sta je daar met een pupje die het al niet makkelijk heeft en nu ook geen moeder meer heeft. Je weet niet wat je overkomt. Daarbij was dit niet alleen ons verdriet maar juist ook het verdriet van de co-owners waar Finna woonde. We voelde ons volledig verslagen maar moesten ook door om te proberen Scottie er door heen te helpen. Een onverwachte helpende 'poot' werd ons geboden door zijn tante Izzy die schijnzwanger bleek te zijn. Zij heeft hem geaccepteerd als haar pup. En hoewel ze niet genoeg melk productie had om hem voldoende te laten groeien, waardoor wij dus veelvuldig moesten bij springen met flesvoeding, ben ik er zeker van dat haar hulp er wel voor gezorgd heeft dat hij het gered heeft. Iets warms om tegen aan te liggen die je likt en voor je zorgt, ik weet niet of ik het had kunnen doen zonder haar hulp. De eerste week hebben we ons behoorlijk veel zorgen gemaakt. Zou hij het redden of niet. Elke dag kwam hij wel iets aan, soms maar minimaal, maar een paar gram en soms wat beter. Maar na 1 week begon hij ineens veel meer op een 'normale' pup te lijken en kregen we meer vertrouwen. Inmiddels is hij bijna 4 weken en bijna 1 kilo en doet het super. Hij eet pap en geweekte brokjes en doet het er super op. Als hij groot en sterk genoeg is gaat hij naar Monique en Marco en hun kinderen, de co-owners van Finna. Zo blijft hij toch bij ons in de 'familie' en hoewel hij Finna niet kan vervangen hopen we dat hij wel kan helpen bij de verwerking van haar verlies. 

Hij heeft de mooie naam Mister Vin Scot meegekregen. Vin naar zijn moeder Finna, die we meestal Finn noemde en hij gaat Scottie heten. Op Facebook plaatsen we dagelijks up-dates.
We willen hierbij iedereen bedanken voor al het medeleven. Alle lieve berichtjes, telefoontjes, kaartjes en bezoekjes hebben er echt toe bijgedragen dat Scottie er nog steeds is, zonder al die 'positive vibes' waren we nergens geweest! 
​